Krok 3: Przygotowanie masy szpachlowej. Masa do beztaśmowego spoinowania płyt gipsowo-kartonowych ACRYL-PUTZ® MS 30 ma postać sypką, należy więc przewidzianą do zużycia ilość suchej masy szpachlowej wsypać do pojemnika z wodą w ilości około 1 kg suchej masy na 0,6l wody, ciągle mieszając. Do mieszania najlepiej sprawdzi się 1.Za pomocą młotka i przecinaka. 2.Szlifierka z tarczą diamentową. 3.Frez na dużej szlifierce kątowej z dorobionym wózkiem (prowadzenie na dwóch kołach)- wada ciężar i łatwiej wykonywać bruzdy w pionie niż w poziomie pod sufitem. Staram się jednak wykorzystywać połączenia między cegła, pustakiem w miejscu zaprawy murarskiej. Tynk dekoracyjny na suficie w lofcie. Pozwala tworzyć unikalne wzory i nadawać mu różnorodne faktury. Marzy Ci się struktura drewna, betonu lub kamienia? Dzięki dekoracyjnej masie przeznaczonej do ozdabiania ścian możesz uzyskać na suficie jakie chcesz desenie. Potrafi naśladować porowaty trawertyn, strukturę papieru, a nawet skóry. Zakupił 2 worki gładzi i chciałby się dowiedzieć ode mnie jak to jest, że gładź na ścianie szybko wysycha, ciągnie się, zrywa i pęka. Jak się okazało, sprzedawca zaproponował zakup gruntu PVA, lecz rzeczony wykonawca nie chciał słyszeć o dodatkowym zakupie, ponieważ ściany już miał zagruntowane unigruntem. W przypadku gdy podłoże, na którym chcemy położyć gładź jest bardzo chłonne i słabe, warto wcześniej nanieść na nie grunt, który je zwiąże. Przygotowanie masy. Po uprzednim przygotowaniu ściany, możemy przystąpić do wymieszania suchej masy z wodą we wiadrze, zgodnie z proporcjami przedstawionymi na opakowaniu. Panele LED są przeznaczone do montażu w konstrukcjach sufitowych. Głównym wymogiem jest dopasowanie płaszczyzny sufitu do lica oprawy. Jeżeli sufitem jest sufit listwowy lub panelowy, należy przewidzieć miejsce na oprawę i zamontować ją za pomocą wieszaków. Na rys. 5 pokazano możliwy sposób montażu na płytach gipsowo-kartonowych. y7OIY. Bądź na bieżąco! Polub nasz profil na Facebooku. Metoda nakładania gładzi wałkiem na przestrzeni ostatnich lat coraz bardziej zyskuje na popularności. Dlaczego? Odpowiedź na to pytanie nie jest trudna. Metoda ta jest zdecydowanie wygodniejsza, łatwiejsza do opanowania i mniej czasochłonna od metody polegającej na rozprowadzaniu gładzi stalową pacą. Jeśli jeszcze się wahasz i masz wątpliwości czy metoda nakładania gładzi wałkiem jest dla Ciebie, spróbuj i przekonaj się, że warto. Zyskasz czas i będziesz skuteczniejszy. W tym artykule podpowiemy Ci: jaką gładź wybrać do nakładania wałkiem, jak szpachlować wałkiem w prawidłowy sposób i polecimy Ci jakich użyć narzędzi. Nakładanie gładzi wałkiem – Tak czy nie ? Tradycyjna metoda nakładania gładzi przy pomocy pacy jest obecnie stosowana coraz rzadziej. Wykorzystanie w tym celu wałka nie jest nowością ale w ostatnim czasie szybko zyskuje na popularności jako metoda łatwa do opanowania i bardzo skuteczna do wygładzania dużych powierzchni ścian i do drobnych napraw. Ciekawostka: w krajach Europy zachodniej już od dawna na szeroką skalę wykorzystuje się metodę nakładania gładzi wałkiem. Na przykład we Francji można kupić gładź w gotowym zestawie naprawczym, w którego skład wchodzi wiaderko, masa szpachlowa oraz styropianowy wałek do drobnych napraw. Dlaczego do nakładania wałkiem najlepiej wybrać gotową gładź polimerową? Do nakładania wałkiem najbardziej polecane są gładzie polimerowe. Mają one tę zaletę nad gładziami sypkimi, że nie wiążą na wałku w trakcie pracy. W gładzi polimerowej czynnikiem wiążącym jest wyłącznie polimer – nie zastosowano tutaj gipsu. Gips twardnieje w procesie wiązania w połączeniu z wodą niezależnie od dostępu powietrza. Gładź polimerowa nie wiąże, tylko wysycha. Co za tym idzie ciągle zamaczany w gładzi polimerowej wałek zachowa wilgotność i tym samym gładź polimerowa na jego powierzchni nie stwardnieje. Wybierając gładź polimerową unikniesz irytujących i czasochłonnych momentów, kiedy trzeba przerwać pracę i umyć wałek. Drugim ważnym powodem dla którego warto wybrać gładź polimerową przy metodzie nakładania gładzi wałkiem, jest możliwość nakładania precyzyjnie cienkich warstw. Gładź polimerową możesz nakładać w warstwie cieńszej niż 1 mm, bez ryzyka obsypywania się gładzi, które może wystąpić w przypadku stosowania gładzi gipsowych. Gładzie polimerowe (inaczej zwane dyspersyjnymi) mają bardzo dużą przyczepność do podłoża oraz elastyczność a dodatkowo są odporne na wszelkiego rodzaju uszkodzenia mechaniczne czy wilgoć – świetnie sprawdzą się więc na ścianach w kuchni czy łazience. Gładzie polimerowe umożliwiają uzyskanie bardzo gładkiej powierzchni, którą możesz wykończyć w dowolnie wybrany sposób. Są także odporne na pęknięcia, w związku z czym nie musisz się obawiać, że dopiero co wykonany remont będzie trzeba szybko powtórzyć. Jak nałożyć gładź krok po kroku? Choć nakładanie gładzi nie jest skomplikowane, należy każdy etap wykonać z należytą starannością. Cały proces można podzielić na kilka kroków: 1. Przygotowanie podłoża (odpylanie, gruntowanie), 2. Naniesienie gładzi na ścianę (pacą, wałkiem lub agregatem szpachlarskim), 3. Zaciągnięcie powierzchni gładzi (pacą lub piórem), 4. Zeszlifowanie drobnych nierówności. Niezależnie od używanych narzędzi czynności, jakie należy wykonać są takie same. Bez wątpienia jednak nałożenie gładzi przy pomocy wałka jest sporą rewolucją oraz uproszczeniem dla osób, które dotychczas nie miały styczności ze szpachlowaniem wałkiem. Szpachlowanie wałkiem – na co zwrócić uwagę? Przy szpachlowaniu wałkiem najlepiej nabierać gładź na wałek prosto z wiadra. Ważne, żeby w przeciwieństwie do zwykłego malowania, w miarę możliwości nie ściągać nadmiaru gładzi z wałka. Jeśli na wałku osiądzie więcej masy, będzie to ułatwiało nanoszenie gładzi. Aby dobrze nabrać gładź na wałek, powinieneś kilkukrotnie zanurzyć go w gładzi na całą jego głębokość. Następnie wystarczy, że rozprowadzisz gładź na ścianie – dokładnie tak samo, jak przy malowaniu farbą. Pożądana grubość rozprowadzanej warstwy zależy od kilku czynników: jak szybko ją rozprowadzasz; wielkości wałka; gęstości gładzi. Gładzie, które są bardziej lejące nakłada się przy pomocy wałka warstwą o grubości pomiędzy 1 a 2 mm. Takie zastosowanie świetnie się sprawdzi przy wykonywaniu ostatecznej warstwy na tynku gipsowym umiejętnie wykończonym w technologii mleczka gipsowego lub na płytach g-k przy wykonywaniu etapu szpachlowania Q4, czyli pokrywania całej powierzchni płyt gipsowo kartonowych cieniutką warstwą gładzi. Gładzie gęstsze nakłada się wałkiem warstwą 2-3 mm, co pozwoli na skuteczne pokrycie większości tynków, takich jak gipsowe czy cementowo-wapienne. Nałożoną wałkiem masę szpachlową dla nadania gładkiej powierzchni zaciąga się na ścianie szpachlami powierzchniowymi najczęściej o szerokości między 20 a 80 cm, które są nazywane nożami. Specjalnie zaprojektowany kształt narzędzia sprawia, że wygładzanie jest dużo łatwiejsze, niż w przypadku narzędzi tradycyjnych takich jak pióro czy stalowa paca. W taki sposób wykonuje się zazwyczaj 2 warstwy gładzi. Pierwsza z nich ma pokryć całą powierzchnię ściany, aby piaskowa struktura tynku nie była widoczna. Druga warstwa ma za zadanie wyrównać wszystkie nierówności pierwszej. Po nałożeniu obu warstw należy zetrzeć drobne nierówności przy pomocą siatki i gąbki ściernej lub szlifierki do gładzi. Narzędzia do nakładania gładzi wałkiem Do poprawnego nałożenia gładzi przy pomocy wałka potrzebujesz kilku niezbędnych elementów. Najważniejszym z nich jest oczywiście sam wałek. W specjalistycznych sklepach budowlanych możesz znaleźć specjalne wałki do nakładania gładzi, które mają grube oraz sztywne włosie wykonane z nylonu. Jeżeli nie masz możliwości zakupu dedykowanego wałka, możesz spróbować użyć klasycznego wałka do malowania. Pamiętaj jednak, że musi być on wykonany z mocnych materiałów, w związku z tym, że gładź nabrana na wałek jest o wiele cięższa od klasycznej farby. Zwróć więc uwagę na jakość wykonania uchwytu i łożyska. Włosie nie powinno być także bardzo grube ani chłonne – w przeciwnym razie ciężko będzie zmyć z niego gładź. Do pracy potrzebne będą Ci także szpachle powierzchniowe, czyli noże do gładzi. Różnią się one między sobą kilkoma istotnymi szczegółami. Noże aluminiowe cechują się większą wytrzymałością rękojeści oraz odpornością na uszkodzenia mechaniczne. Noże z uchwytem z tworzywa sztucznego są natomiast lżejsze. Niektóre modele posiadają także funkcję wymiany stalowych ostrzy, co może być sporą zaletą w przypadku wykrzywienia się noża. Jaką gładź wybrać wśród gładzi Śmig? Jak wspomnieliśmy wyżej, do metody nakładania gładzi wałkiem, najlepiej sprawdzą się gładzie polimerowe. Polecamy wypróbować polimerowe gładzie marki ŚMIG, które idealnie nadają się do nakładania wałkiem. Przede wszystkim dedykowaną do nakładania wałkiem śnieżnobiałą gładź ŚMIG A-11, której konsystencja umożliwia nakładanie wałkiem bez dolewania wody. Gładź ŚMIG A-2 także nadaje się się do aplikacji przy użyciu wałka, ma odpowiednio gęstą konsystencję i może zostać zmieszana z wodą w zależności od potrzeb i warunków panującym w danym pomieszczeniu, takich jak temperatura czy poziom wilgotności. Inną z polecanych przez nas opcji jest wybór gładzi malarskiej A-8, która cechuje się większą twardością, nieco rzadszą konsystencją i świetnie sprawdzi się do cienkowarstwowego szpachlowania i dalszej obróbki mechanicznej. NAsza oferta gładzi i gipsów szpachlowych Biała Gładź Prosto Pod Wałek posiada idealną konsystencję do prostego i szybkiego nakładania przy użyciu wałka do gładzi – nie ma potrzeby rozcieńczania produktu z wodą! A-11 zapakowane zostało w czarne, plastikowe wiaderka, wyprodukowane z materiałów pochodzących z recyklingu! Podobnie jak reszta naszych gotowych gładzi A-11 jest po wyschnięciu i związaniu wysoce elastyczna i odporna na spękania. Wygładzona powierzchnia za pomocą naszego nowego produktu posiada wyjątkowo białą i gładką powierzchnię! Przeznaczona jest do wygładzania powierzchni ścian i sufitów oraz do wypełniania niewielkich ubytków i rys na tynkach wewnątrz budynków. A-2 można stosować także do łączenia płyt gipsowo-kartonowych z taśmą wzmacniającą. Gładź tworzy trwałe i śnieżnobiałe podłoże pod powłoki malarskie i tapety. Otwórz wiaderko gładzi A-8 i używaj! Nie musisz przygotowywać masy, bo w środku masz gotowy produkt o idealnej konsystencji, świetnie przystosowany do nakładania wałkiem! ŚMIG A-6 charakteryzuje się krótkim czasem wysychania. Dzięki nowoczesnej formule schnie 2-krotnie szybciej niż tradycyjne gładzie gotowe, co umożliwia szybsze przystąpienie do prac końcowych a tym samym szybsze ukończenie prac w ogóle. Przeznaczona jest do wygładzania powierzchni ścian i sufitów oraz do wypełniania niewielkich ubytków i rys na tynkach wewnątrz budynków. Gładź tworzy trwałe i śnieżnobiałe podłoże pod powłoki malarskie i tapety. Przeznaczona jest do wygładzania powierzchni ścian i sufitów oraz do wypełniania niewielkich ubytków i rys na tynkach wewnątrz budynków. Łatwa do nakładania i szlifowania. Przeznaczona jest do wygładzania powierzchni ścian i sufitów oraz do wypełniania niewielkich ubytków i rys na tynkach wewnątrz budynków. Łatwa do nakładania i szlifowania. Gładź ma kolor śnieżnobiały. Gładź można stosować właściwie na każdym gładkim tynku, służy jako dekoracyjne wykończenie ścian i przy okazji niweluje niewielkie nierówności na tynkach. Gładź to nic innego jak sucha mieszanka składników mineralnych, wypełniaczy i domieszek modyfikujących, którą rozrabia się z wodą. Po jej wyrobieniu uzyskujemy dość gęsty produkt, który łatwo jest nałożyć na ścianę. Po nałożeniu mamy zwykle ok. godzinę zanim gładź całkowicie wyschnie – w tym czasie możemy spokojnie nanieść niezbędne poprawki. W sprzedaży są też gładzie, które można układać na mokro. Jeśli trzeba położyć więcej niż jedną warstwę – nie musimy czekać do całkowitego wyschnięcia, wystarczy zachować 20-minutową przerwę między kolejnym nakładaniem. Ponadto gładzie aplikowane na mokro nie wymagają późniejszego szlifowania. Polecane są w przypadku, gdy wykończamy duże powierzchnie, ponieważ oszczędzamy czas i zachowujemy względny porządek w mieszkaniu. Jaką gładź wybrać? Ze względu na spoiwo wyróżniamy kilka rodzajów: Gładź cementowa i cementowo-wapiennaProdukowana jest na bazie szarego lub białego cementu (gładź cementowo-wapienna wzbogacona jest o wapń). Ma właściwości paroprzepuszczalne, dlatego może być stosowana w pomieszczeniach o dużej wilgotności (kuchnia, łazienka). Należy jednak pamiętać, że gładź cementowa nie tworzy idealnie gładkiej powierzchni – aby uzyskać zadowalający efekt trzeba nałożyć zwykle co najmniej trzy warstwy. Nie trzeba jej jednak dodatkowo szlifować. Gładź gipsowa i gipsowo-wapiennaMa białą barwę, powstaje z gipsu naturalnego lub tworzonego przez syntezę (w gładzi gipsowo-wapiennej spoiwem jest gips i wapń). Warto wybrać ten rodzaj gładzi, gdy chcemy pomalować pomieszczenie na biało – zaprocentuje to mniejszym zużyciem farby (trudniej będzie jednak pokryć ją ciemną farbą). Ten rodzaj gładzi wymaga szlifowania, więc musimy liczyć się ze sprzątaniem pyłu, który dostanie się we wszystkie zakamarki mieszkania. Warto ponadto wiedzieć, że gładź gipsowa wykazuje się zmniejszoną odpornością na wilgoć, dlatego należy dodatkowo zadbać o stalowe elementy (nie mogą mieć kontaktu z gładzią). Tego rodzaju gładzi nie zaleca się używać w pomieszczeniach słabo wentylowanych lub o podwyższonej wilgotności (kuchnia, łazienka). Gładź wapiennaGładź wapienna, podobnie jak gipsowa, również ma biały kolor. Charakteryzuje się jednak podwyższoną odpornością na powstawanie pleśni (ale nie zapobiegnie jej w pomieszczeniach o wysokiej wilgotności i wadliwej wentylacji!). Po naniesieniu gładzi wymagane jest szlifowanie – przeprowadza się je na mokro papierem ściernym, więc stopień pylenia będzie ograniczony. Gładź polimerowaGładź polimerowa dostępna jest zarówno jako sucha mieszanka, jak i gotowy produkt. Jest to gładź o wysokiej klasie elastyczności, przez co jest bardziej odporna na pękanie i uszkodzenia. Warto ją stosować w bardziej eksploatowanych pomieszczeniach. Wymaga szlifowania, ale w efekcie uzyskujemy idealnie gładkie powierzchnie. Nierówny sufit może sprawić wiele problemów. Nawet tak prosta czynność jak powieszenie lampy sufitowej może okazać się trudna, jeśli cała konstrukcja nie została wykonana w sposób zgodny ze sztuką budowlaną. Na szczęście wyrównywanie sufitu jest możliwe, a występujące mankamenty da się naprawić. Krzywizna sufitu – dlaczego to problem? Różna wysokość sufitu w danych punktach w pomieszczeniu to przede wszystkim problem występujący w starszych budynkach. Wiekowe konstrukcje potrafią stanowić nie lada wyzwanie dla remontujących je osób, które chcą przeprowadzić remont i zmienić układ mieszkania, by lepiej zagospodarować przestrzeń lub planują wyburzenie ścian. Krzywy sufit może być przeszkodą do zamontowania na przykład wysokiej szafy z przesuwnymi drzwiami. Rozbieżność w wysokości w poszczególnych miejscach może spowodować, że teoretycznie idealnie wymierzony mebel w praktyce nie będzie pasował właśnie przez krzywiznę sufitu. Wyrównywanie sufitu nie jest więc zabiegiem tylko estetycznym, ale także mającym na celu przywrócenie odpowiedniej funkcjonalności w pomieszczeniu. Jak wyrównać sufit? Wyróżnia się kilka podstawowych metod na wyrównywanie sufitu. Najpopularniejsze z nich to zastosowanie płyt gipsowo-kartonowych na konstrukcji z profili stalowych lub użycie specjalnych mas szpachlowych. Niezależnie od wybranej metody pierwszym krokiem, który należy wykonać przed wyrównaniem sufitu są prace przygotowawcze. Należy dokładnie go wyczyścić ze starych powłok malarskich, a następnie umyć – dopiero wtedy powinniśmy przystąpić do dalszej pracy. Zaprawa na sufit – sposób na wyrównanie sufitu Użycie specjalnych mas szpachlowych na sufit jest szczególnie polecane w przypadku, gdy rozbieżność w wysokościach w poszczególnych miejscach na suficie nie jest aż tak duża (maksymalnie do 7-8 mm). Jeśli jednak nierówności sufitu są większe, gips szpachlowy można nakładać w kilku warstwach, a każda kolejna powinna być cieńsza od poprzedniej. Do wyrównania nierówności można użyć także tynku gipsowego, który jest tańszy od gipsu szpachlowego. Istnieje kilka rodzajów zapraw dostępnych na rynku: gipsowe, cementowo – wapienne, cementowe i polimerowe. Najpopularniejszymi są masy gipsowe, ze względu na łatwość ich nakładania i szlifowania po wyschnięciu. Stosuje się także zaprawy cementowo – wapienne, ponieważ są odporniejsze na uszkodzenia od gipsowych, ale powierzchnia po ich użyciu nie jest tak gładka i biała. Z kolei masy polimerowe charakteryzuje większa elastyczność. Wyrównywanie sufitów tynkiem i zaprawami wyrównawczymi Tynki i zaprawy wyrównawcze stosuje się w przypadków sufitów, w których krzywizna wynosi do 3 centymetrów. Przy korekcie nierówności najlepiej wykorzystać tynk cementowo – wapienny, którego warstwa może mieć grubość nawet 30 mm. Później można użyć także wspomnianej wcześniej masy gipsowej i nanieść ją na powierzchnię, aby była bardziej gładka. Przy mniejszych nierównościach, czyli około 0,5 cm – 1 cm, najbardziej ekonomicznym rozwiązaniem będzie zastosowanie tynków gipsowych. Z kolei zaprawy wyrównawcze są przeznaczone do korekty nierówności wynoszących od 2 mm do 50 mm. Zależnie od rodzaju, zaprawy mają różny czas wiązania – najlepiej wybrać szybkowiążące, które jednocześnie są wytrzymałe. To zapewni odpowiednią jakość oraz skróci czas remontu. Sufit podwieszany z płyt gk Alternatywą dla pracochłonnego wyrównywania sufitu jest instalacja sufitu podwieszanego. Montaż sufitu podwieszanego to popularne rozwiązanie, które nie tylko pozwala na zamaskowanie niedoskonałości pomieszczeń, ale także pozwala na zaprojektowanie ich unikalnego designu. Montaż można wykonać nawet samodzielnie, choć zaleca się powierzenie tego zadania wyspecjalizowanej ekipie remontowej. Trzeba jednak pamiętać, że montaż sufitu podwieszanego spowoduje obniżenie pomieszczenia o około 10 – 15 centymetrów. Sufit z płyt gipsowych to wygodniejsze i szybsze rozwiązanie niż nakładanie tynku lub zaprawy wyrównawczej, ale tylko w przypadku, gdy odchylenia od płaszczyzny są znaczne i wynoszą kilka centymetrów. Bardzo ważny jest wybór odpowiedniego rodzaju płyt, szczególnie, jeśli remont ma dotyczyć sufitu w łazience lub kuchni – wtedy należy zaopatrzyć się w impregnowane płyty oznaczone symbolem H2. W pokojach wystarczą zwykłe płyty z symbolem A. Do wyrównywania sufitów najlepiej wykorzystać płyty z fabrycznie ściętymi krawędziami. Jeśli w trakcie montażu konieczne będzie przycięcie płyty gipsowo-kartonowej na niestandardowy wymiar, jej krawędź powinno się zfazować pod kątem około 45 stopni i zagruntować, aby ograniczyć jej chłonność. Aby na łączeniach płyt nie pojawiły się pęknięcia, trzeba wtopić w masę szpachlową taśmę z włókna szklanego lub flizelinę. Jest kilka metod wyrównywania sufitów, a ich wybór w dużej mierze zależy od znaczności występującej krzywizny. Prostsze rozwiązania można bez przeszkód wykonać na własną rękę, ale bardziej zaawansowane mogą wymagać pomocy specjalistów. Chropowaty sufit bardzo rzuca się w oczy szczególnie w zestawieniu z gładkimi ścianach. Dlatego trzeba to zadanie wykonać szczególnie starannie. W poniższym poradniku wyjaśniamy jak prawidłowo położyć gładź na sufit. Przygotowanie podłoża Sufit to miejsce, od którego zdecydowanie należy zacząć gładzenie ścian w całym pomieszczeniu. Powód takiego postępowania jest prosty – skapująca z sufitu gładź mogłaby zwyczajnie uszkodzić zaszpachlowane wcześniej ściany i cała praca okazałaby się być syzyfową. Powierzchnia sufitu przed rozpoczęciem szpachlowania musi być bezwzględnie równa, sucha, pozbawiona starych powłok malarskich, zatłuszczeń, ognisk korozji biologicznej i zabrudzeń. Większe ubytki muszą zostać uzupełnione specjalna masą naprawczą, a duże nierówności zniwelowane. W miejscach szczególnie narażonych na pękanie warto zazbroić masę elastyczną siatką z włókna szklanego. Ważne jest także zagruntowanie sufitu odpowiednim preparatem, np. ACRYL-PUTZ GR43 GRUNT PRO. Ta prosta czynność zwiększy przyczepność sufitu i jednocześnie zmniejszy chłonność podłoża, przyczyniając się do zmniejszenia zużycia masy szpachlowej. Przygotowanie masy szpachlowej Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, jaka gładź na sufit będzie najlepsza. Najprościej dobrać ją po prostu do rodzaju pomieszczenia i zastosować taką samą gładź na sufit, jak i na ściany. Przygotowanie masy szpachlowej zależy od jej rodzaju. Jeśli jest to gotowa gładź szpachlowa, wystarczy ją przed użyciem dokładnie wymieszać. Jeśli jest to masa szpachlowa w postaci sypkiej, należy ją każdorazowo rozrobić zgodnie z instrukcją producenta. W przypadku szpachlowania sufitów odpowiednie przygotowanie gładzi sypkiej jest szczególnie ważne. Gładź o nieodpowiedniej konsystencji ściekałaby z sufitu, więc warto dokładnie przeczytać zalecenia producenta na opakowaniu lub w karcie technicznej produktu i się do nich stosować. Co ważne, jednorazowo rozrabiamy zawsze tylko taka ilość masy, jaka jesteśmy w stanie wykorzystać w ciągu 1 godziny – po tym czasie masa zastyga i nie nadaje się już do użytku. Rozrabiając i nakładając masę szpachlową warto szczególnie pamiętać o zachowaniu czystości pojemników i narzędzi, ponieważ resztki poprzedniej masy przyspieszają zasychanie kolejnej porcji oraz uniemożliwiają przygotowanie idealnie gładkiej konsystencji produktu. Jak położyć gładź na suficie? Szpachlowanie sufitu rozpoczynamy zawsze od nakładania gładzi w kierunku od okna w głąb pomieszczenia. Gładź nakładamy za pomocą metalowej pacy lub metodą natryskową. Jednorazowo nanosimy warstwę o grubości od 1 do 3 mm. Jeżeli nakładana gładź szpachlowa może być także nakładana metodą „mokro na mokro”, nałożenie kolejnej warstwy następuje przy zachowaniu warunków: 1 warstwa ma grubość 2 - 3 mm, a kolejną nakłada się przed pełnym wyschnięciem 1 warstwy (ok 75% powierzchni musi być suche w dotyku). Jeżeli nie, każdą kolejną warstwę gładzi nakładamy dopiero po dokładnym wyschnięciu poprzedniej. Wysuszone powierzchnie ostatniej warstwy należy zawsze wygładzić papierem ściernym, gąbką szlifierską lub siatką o gradacji 100/150, odpylić i zagruntować. Co ważne, gruntowanie sufitu najlepiej wykonywać za pomocą wałka malarskiego lub poprzez natrysk. Zastosowanie pędzla może spowodować rozmycie oraz tworzyć nierówności na wygładzonej wcześniej powierzchni. Tak przygotowany sufit jest gotowy do malowania. Niezależnie od rodzaju podłoża przed nakładaniem gładzi gipsowej należy je zagruntować By ułożyć gładź gipsową na ściany i sufit należy ściany zagruntować. Aby zapobiec pękaniu i kruszeniu się gładzi miejsca narażone na uszkodzenia trzeba zabezpieczyć siatkę zbrojącą z włókna szklanego, zaś naroża okienne i drzwiowe osłonić aluminiowymi narożnikami. Autor: Mariusz Bykowski Gips jest materiałem bardzo brudzącym, dlatego też najlepiej wynieść z wykańczanego gładzią pomieszczenie wszystkie rzeczy lub zabezpieczyć je folią malarską. Osłonić trzeba również okna. Gładzie - co najpierw Zanim rozpoczniemy nakładać gładź gipsową na ściany i sufity, wszystkie powierzchnie należy dokładnie oczyścić z pyłu i kurzu. Ponadto muszą być one suche i nieprzemarznięte. Ponieważ gips powoduje korozję metalu, wszystkie elementy tego typu narażone na kontakt z gładzią należy zabezpieczyć, np. folią lub taśmą malarską. Innym rozwiązaniem jest pomalowanie metalowych elementów specjalną farbą ubytki w podłożu należy wypełnić masą szpachlową, a wypukłości zeszlifować. Ułatwi nam to uzyskanie gładkiej, jednolitej powierzchni. Jeśli jednak niedoskonałości te są nieco większe, lepszym rozwiązaniem będzie uprzednie otynkowanie powierzchni, np. tynkiem cementowo-wapiennym. Ponieważ gładź dobrze przylega do chropowatych powierzchni, tynk nie musi być bardzo dokładnie zatarty. Autor: Mariusz Bykowski Gips jest materiałem bardzo brudzącym, dlatego też najlepiej wynieść z wykańczanego gładzią pomieszczenie wszystkie rzeczy lub zabezpieczyć je folią malarską. Osłonić trzeba również okna. Gładzie szpachlowe a zapobieganie spękaniom Aby zapobiec powstawaniu rys i spękań na wygładzonych powierzchniach, wszystkie miejsca, w których stykają się różne materiały konstrukcyjne, należy odpowiednio zabezpieczyć. W tym celu stosuje się siatkę zbrojącą z włókna szklanego. Zabezpieczenia wymagają także naroża okienne i drzwiowe. Zanim rozpoczniemy nanoszenie gładzi, należy je osłonić aluminiowymi narożnikami – osadza się je w warstwie masy szpachlowej. Gdy wszystkie powierzchnie zostaną już oczyszczone, wyrównane i zabezpieczone, należy przystąpić do ich zagruntowania. To, jakim środkiem zagruntujemy ściany i sufity, zależy od ich chłonności. Prostą metodą pozwalającą określić chłonność podłoża jest zroszenie jej wodą (np. spryskiwaczem do kwiatów). Jeśli woda spłynie po powierzchni, oznacza to, że podłoże nie jest zbyt chłonne, jeśli natomiast szybko wsiąknie, to znak, że jest ono bardzo przypadku gdy podłoże nie jest zbyt chłonne, do zagruntowania powierzchni możemy użyć zwykłej wody. W przypadku chłonnych podłoży należy zastosować odpowiedni środek gruntujący (najlepiej taki, który zawiera polimery). Producenci gładzi często podają na opakowaniu, jaki środek jest zalecany. Gruntowania nie należy lekceważyć – chłonne powierzchnie mogą bowiem szybko odciągać wodę ze świeżo nałożonej zaprawy, co spowoduje pojawienie się pęknięć na powierzchni wyschniętej gładzi gipsowej. Zaleca się, aby do wygładzania ścian i sufitów przystąpić po upływie 24 godzin od gruntowania. Budowa domu - kiedy kłaść gładzie Tynkowanie oraz nanoszenie gładzi gipsowej rozpoczyna się dopiero wówczas, gdy zrobione są podkłady podłogowe, zamontowane okna i rozprowadzone wszystkie przewody instalacyjne. Prace należy przeprowadzać w pomieszczeniu, w którym panuje temperatura co najmniej 5°C. Ponieważ gips jest materiałem bardzo brudzącym, najlepiej wynieść z wykańczanego pomieszczenie wszystkie rzeczy lub zabezpieczyć je folią malarską. Osłonić trzeba również okna. Zdemontujmy także na czas nakładania gładzi wszystkie gniazda elektryczne i zabezpieczmy wystające przewody taśmą izolacyjną.

jak zrobić gładź na suficie